Oddział Chirurgii Onkologicznej

Laparoskopowe wycięcie jelita grubego

Synonimem nowoczesnej chirurgii onkologicznej jest dziś chirurgia minimalnia inwazyjna, czyli chirurgia pozwalająca przeprowadzać rozległe zabiegi w zakresie jamy brzusznej przy najmniejszym możliwym urazie (często z wykorzystaniem nowoczesnych kamer, robotyki, endoskopii), przy jednoczesnym zachowaniu pełnej radykalności onkologicznej. Ma to na celu przede wszystkim ochronę pacjenta przed bólem okołooperacyjnym i pozwala na szybszy i łatwiejszy powrót do pełnej sprawności chorego często w ciągu 2-3 dni po zabiegu. W naszym Szpitalu każda operacja przeprowadzana w zakresie jamy brzusznej, a szczególnie w przypadku raka jelita grubego i odbytnicy z założenia wykonywana jest techniką laparoskopową lub z techniką łączącą laparoskopię z endoskopią śródoperacyjną. Oznacza to wykorzystanie kamery (tzw.”laparoskopu” ), wprowadzanej do jamy brzusznej przez małe nacięcie (10-12mm, najczęściej w okolicy pępka), dzięki której chirurg ogląda narządy jamy brzusznej w powiększeniu, na wysokiej klasy monitorze cyfrowym, a następnie dzięki specjalnym narzędziom (4-5 małych nacięć, każde z nich nie większe niż 8mm) może precyzyjnie wyciąć chore tkanki i zespolić jelito przy użyciu szwów mechanicznych tzw. stapplerów. W niektórych przypadkach jedno z nacięć jest poszerzane do 5-7 cm w celu dokończenia zabiegu operacyjnego. Pozwala to na usuniecie fragmentu lub całego jelita grubego, a także jodbytnicy z ograniczeniem urazu dotyczącego powłok jamy brzusznej a w połączeniu z nowoczesną opieką okołoperacyjną jest fundamentem współczesnej chirurgii jelita grubego. Obecnie głównym wskazaniem do wykonania tego typu procedury jest niezaawansowany rak jelita grubego i odbytnicy.

Główne zalety laparoskopowej resekcji jelita grubego to:

• Mniejszy ból pooperacyjny
• Krótszy pobyt w szpitalu
• Zwykle szybszy powrót do normalnej diety.
• Szybszy powrót do normalnej aktywności życiowej.
• Lepszy efekt kosmetyczny

Kwalifikacja do zabiegu laparoskopowego każdorazowo jest prowadzona przez chirurga, i zależy od rodzaju i zaawansowania choroby jelita grubego, jak również stanu ogólnego pacjenta.

W pewnej grupie pacjentów zabieg laparoskopowy jest niemożliwy do przeprowadzenia. Czynniki które zwiększają ryzyko konwersji do zabiegu otwartego to:

• Otyłość
• Zabiegi operacyjne jamy brzusznej w przeszłości powodujące zrosty
• Problem z uwidocznieniem narządów jamy brzusznej.
• Krwawienie podczas operacji
• Duże rozmiary guza

Decyzja o zmianie metody operacji jest podejmowana przez chirurga przed lub w czasie zabiegu operacyjnego. Chirurg podejmując decyzje kieruje się bezpieczeństwem pacjenta. Konwersja do metody otwartej nie jest powikłaniem a jedynie zmianą metody zabiegu.

Podsumowując:

• z użyciem techniki laparoskopowej można usunąć całość lub część jelita grubego, a przypadkach tego wymagających wyłonić również stomię w powłokach jamy brzusznej

• po zabiegu laparoskopowym pacjent zazwyczaj w 2-3 dni wraca do formy, pozwalającej na normalne funkcjonowanie; odczuwa znacznie mniejsze dolegliwości bólowe, a co za tym idzie jego pobyt w szpitalu jest krótszy
• zabieg techniką laproskopową pozwala na wcześniejsze wprowadzenie diety doustnej, często w dobie zabiegu
• decyzję o rodzaju zabiegu podejmują razem pacjent z chirurgiem podczas wizyty kwalifikacyjnej w ambulatorium tutejszego Szpitala

Media:

Nowoczesne leczenie chorób nowotworowych przewodu pokarmowego w szpitalu w Skawinie

Tradycyjna chirurgia jelita grubego

Tradycyjna chirurgia jamy brzusznej stosowana w leczeniu nowotworowych jak i łagodnych chorób jelit, pozostaje wciąż standardem zarówno w Polsce jak i na Świecie. Rozcięcie powłok przedniej ściany brzucha umożliwia chirurgowi szeroki dostęp do operowanych narządów jamy brzusznej i wciąż w okresie promocji laparoskopii i robotyki nie może zostać zastąpiona procedurami endoluminalnymi, minimalnie inwazyjnymi w pewnych określonych stanach chorobowych. Wydawałoby się, iż znaczny uraz związany z tradycyjnym dostępem w trakcie operacji, ogranicza sprawny i szybki powrót chorego do pełni zdrowia, aktualnie powszechnie promowany po leczeniu operacyjnym. Jednak dostępna wiedza z zakresu fizjologii i patofizjologii człowieka oraz farmakologii, pozwala na modyfikację postępowania okołooperacyjnego, zarówno w okresie przedszpitalnym, jak i śród i pooperacyjnym, stwarzając szanse na szybki powrót operowanego do pełni zdrowia pomimo obciążenia dużym urazem związanym z operacją „otwartą”. Powyższe możliwe są dzięki realizacji w Szpitalu w Skawinie założeń protokołów ”ERAS” oraz ”FAST-TRACK”.

Celem Zespołu Szpitala w Skawinie jest zarówno bezpieczne i sprawne przeprowadzenie chorego przez okres okołooperacyjny, jak również wyleczenie z choroby nowotworowej. Nad realizacją powyższych celów czuwa zespół doświadczonych lekarzy, pielęgniarek i rehabilitantów, który dostrzegają podstawowy cel – wyleczyć!

Zwiększenie szans na wyleczenie raka stwarzają:

• odpowiednia, szczegółowa diagnostyka przedoperacyjna
• leczenie neoadjuwantowe /przedoperacyjne/
• właściwie przeprowadzony zabieg operacyjny i znieczulenie
• sprawny i szybki powrót do pełnej aktywności w okresie pooperacyjnym
• pooperacyjne leczenie uzupełniające
• regularność kontroli pooperacyjnych /z odpowiednim panelem badań – o udokumentowanym znaczeniu klinicznym/

Wszyscy chorzy kwalifikowani w tutejszym ośrodku do leczenia nowotworów jamy brzusznej – raka jelita grubego, w tym raka okrężnicy i odbytnicy mogą oczekiwać spełnienia realizacji przedstawionych założeń.

Odtwarzanie ciągłości przewodu pokarmowego

Rekonstrukcja przewodu pokarmowego

Szpital w Skawinie jako jeden z nielicznych w Polsce specjalizuje się w rekonstrukcji przewodu pokarmowego, czyli zabiegach odtworzenia ciągłości. Przywracamy, jeżeli to tylko możliwe, prawidłową czynność przewodu pokarmowego w sytuacji, gdy uległa ona zaburzenie, np. w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna (przetoki przewodu pokarmowego, rozległe resekcje) lub w wyniku zabiegów chirurgicznych (uszkodzenia śródoperacyjne: jejunostomie, ileostomie, kolostomie i inne)

Chirurgia w chorobie Leśniowskiego-Crohna

Operacje piersi oszczędzające

Całkowite odjęcie piersi

Oddziały szpital w Skawinie, zarówno Chirurgii Ogólnej, jak i Chirurgii Onkologicznej, rutynowo od samego początku istnienie obejmują leczeniem pacjentki i pacjentów z chorobami gruczołów piersiowych. Wykonujemy pełny profil zabiegów, włącznie z operacjami oszczędzającymi piersi oraz całkowitym odjęciem piersi z powodu raka, także włącznie z kompleksowym leczeniem skojarzonym (operacja + chemio- i radioterapia).

Rak gruczołu sutkowego (rak piersi, łac. carcinoma mammae) to  najczęstszy nowotwór piersi. Na świecie, w tym także w Polsce, rak gruczołu sutkowego jest najczęstszym nowotworem złośliwym u kobiet.  Do objawów należą: badalny palpacyjnie guzek piersi, niebolesne zgrubienie, wyciek z brodawki sutkowej lub jej zaciągnięcie, zaczerwienienie skóry gruczołu. Zajęcie dróg chłonnych może być przyczyną miejscowego obrzęku limfatycznego, czego wyrazem jest tzw. objaw skórki pomarańczowej. Przesiewowe badania mammograficzne pozwalają na wykrycie raka zanim stanie się on dostępny badaniu.

Zgodnie z najnowszymi zasadami postępowania, Szpital w Skawinie prowadzi leczenie raka piersi wieloetapowo. W każdym przypadku przeprowadza je zespół w składzie zespół w składzie: chirurg onkologiczny, onkolog kliniczny, internista, anestezjolog, radioterapeuta oraz rehabilitant.

Najczęściej wykonywanym zabiegiem w leczeniu raka piersi jest całkowite odjęcie piersi (amputacja) wraz z usunięciem układu węzłów chłonnych pachy. Operacje polegające na całkowitym odjęciu piersi są na szczęście wykonywane coraz rzadziej, gdyż w przypadku wielu pacjentek udaje się przeprowadzić zabieg oszczędzający pierś (ang. breast conserving therapy, BCT), niejednokrotnie włączenie z oszczędzeniem węzłów chłonnych pachy (po badaniu węzła wartowniczego). Zabieg wykonywany w ramach BCT polega na usunięciu jedynie fragmentu piersi, a następnie leczeniu uzupełniającym.

Nieodzowną częścią zabiegu operacyjnego jest rehabilitacja pooperacyjna – prowadzą ją wykwalifikowane fizjoterapeutki. W razie konieczności w leczeniu bierze udział także psycholog kliniczny. 

Operacja stanowi bowiem jedynie pierwszy etap leczenia. Nieodłączną częścią terapii są naświetlania, ponieważ chronią przed ponownym pojawieniem się nowotworu.  Operacja oszczędzająca nie zastępuje również leczenia ogólnego, np. chemio- i hormonoterapii. Wyniki są natomiast bardzo satysfakcjonujące, a efekt estetycznych nieporównywalny (w stosunku do amputacji piersi)

W każdym przypadku pacjentka/ pacjent jest pooperacyjnie konsultowany przez lekarza-onkologa (w razie konieczności także radio- i chemioterapeutę).